Benim Hüzünlü Orospularım

Orijinal Adı: Memoria de Mis Putas Tristes
Türkçe Adı: Benim Hüzünlü Orospularım
Yazar: Gabriel Garcí­a Márquez
Çevirmen: İnci Kut
Sayfa Sayısı: 95
Değerlendirmem: 3/5
Ben bu kitabı okurken...: ... etraftaki saman beyinliler kitabın adına bakıp ayıpladılar beni.

NEDEN BU KİTAP?
2011 yılında 2012'de okuyacaklarımı planlarken bir tane Márquez kitabı okumaya karar vermiştim. Sene bitmeden de planımı gerçekleştirebildim (Aynı şekilde bir tane de Mario Vargos Llosa okuma planım vardı ama gerçekleştirebileceğimden emin değilim).

KONUSU:
Kitap, hayatı boyunca (kayıtlarını da tutmak suretiyle) para karşılığı sevişmiş ve evlenmemiş 90 yaşında bir adamın son doğumgününde yaşadıkları hakkında. Bu öyle bir adam ki gerçek aşkı 90 yaşına kadar hiç tatmamış ama listesine göre 500'den fazla kadınla sevişmiş ve genelevler mahallesinde iki kere "yılın müşterisi" unvanını almış bir adam.

90. doğumgününde kendisine bir hediye vermek istiyor ve zamanında sık sık gittiği genelev patroniçesinden kendisine genç bir bakire ayarlamasını istiyor. Patroniçe eski, iyi müşterisini kırmamak adına 14 yaşında, okuma yazması olmayan, fabrika işçisi bir bakire ayarlıyor. Önlem olsun diye de kıza uyutucu ilaç veriyor. Yaşlı adamın zaten sevişecek gücü yok ama kıza bakıp öperken hayatında o vakte kadar hiç tatmadığı garip bir duyguyu/hissi/ruh halini tadıyor: Aşk...

DEĞERLENDİRMEM:
Márquez'den ilk okuduğum kitap Kolera Günlerinde Aşk'tı ve çok beğenmiştim. Bu kitabı da çok beğeneceğimi düşünerek okumaya başladım ama çok kısa olduğundan beğenememe ihtimali de kafamın bir köşesinde duruyordu. Korktuğum başıma geldi. Konusuna, yazarın farklı üslubuna, çevirinin başarısına rağmen romanın kısalığı beni çok rahatsız etti. Olaylar daha uzun uzun betimlenip, yaşlı adamın hayatının derinliklerine dalmak isterken kitap bir anda bitiverdi. Kitaba 5 üzerinden 3 yıldız vermemin birinci nedeni budur. İkinci nedeni ise kitaptan değil, kendimden kaynaklı aslında. Bu kitabın tadı tek seferde okuyup bitirince çıkar bence. Ben üç oturuşta bitirdim. Ustaya saygısızlık ettiğim gibi, verdiğim notu da aşağı çekti bu parçalanmış okuma tarzım.

Aslında bu kitap çok özel. Márquez'in 76 yaşında yayınladığı son romanı. Sadece iki kitabını okuduğum ve kalan kitaplarını da severek okuyacağımı bildiğim, 1982 yılında Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazanmış bu ustanın artık roman yayınlamayacağını bilmek gerçekten çok üzücü.

Son olarak, bu kitapla ilgili yazılmış yorumları okumak üzere internette dolaşırken gördüm ki Can Yayınları'nın kitap kapağına "1982 - Nobel Edebiyat Ödülü" yazmasından kaynaklı olarak pek çok okuyucu Márquez ustanı bu kitabıyla Nobel kazandığını sanıyor. Bu vesileyle ben de buradan, bilemeyen okuyucular için, açıklama ihtiyacı duydum ki Nobel Edebiyat Ödülü bir yazarın belli bir eserine değil, yazarın kendisine edebiyata olan katkılarından dolayı verilen bir ödül.

Kıssadan hisse, bence ilk Márquez kitabınız bu olmasın ama bu kitabı okuyun ve lütfen tek oturuşta okuyabilecekseniz okuyun.